Mees van Hoepen
De organisatorische vraagstukken in maatschappelijke opgaven
Maatschappelijke vraagstukken boeien mij al van jongs af aan. Het zijn namelijk keuzes om hier wel of niet mee om te gaan. En bijdragen aan de goede keuzes is wat ik wil. Denk aan vraagstukken als kansenongelijkheid, dak- en thuisloosheid en ondermijning. Dat ik uiteindelijk íéts met organiseren zou gaan doen was ook al vroeg duidelijk: toen ik een jaar of acht was organiseerde ik een voetbaltoernooi voor de kinderen uit de buurt, inclusief scheidsrechter en prijsuitreiking. Terugkijkend dus logisch dat ik uiteindelijk als adviseur bij een organisatieadviesbureau voor de publieke sector ben terechtgekomen. Een plek waar voor mij alles samenkomt.
Mijn maatschappelijke interesse leidde mij naar de studie sociologie. Ik merkte daar al snel dat de maatschappelijke problemen van vandaag in veel gevallen dusdanig complex zijn, dat een op het oog eenvoudige oplossing in de praktijk vaak niet leidt tot het gewenste resultaat. We zien het in de praktijk terug. Ambities voor de toekomst zijn er in het publieke domein volop en aan de betrokkenheid en inzet van al die medewerkers ligt het niet. Maar om die complexe vraagstukken daadkrachtig aan te gaan, is het nodig om met een meervoudig perspectief te kijken naar oplossingen, samenwerken en telkens weer teruggaan naar onze lange termijn ambities. Dit vraagt echter een andere manier van organiseren. Van lineaire logica met duidelijke causaliteiten, naar ongetemde problemen waarvan de oplossing niet bekend is maar waar continu stapjes in de goede richting nodig zijn. Het vraagt om stevige organisatiekracht om in netwerken met verschillende partijen en perspectieven deze stappen te zetten. En andersom is het nodig dat de overheid zich als betrouwbare en duurzame partner opstelt. Met alle energie zet ik mij dan ook in om in deze vraagstukken van waarde te zijn en het verder te brengen.
Werken in een context die alsmaar complexer wordt
Als organisatieadviseur werk ik aan vraagstukken op het snijvlak van inhoud en organiseren in de publieke sector en met name in het sociaal domein. Telkens weer staat de vraag centraal hoe organisaties zich hebben te organiseren. Daarbij ben ik steeds op zoek naar de verbinding tussen vraagstukken in de uitvoering en de organisatiekant die daarachter wegkomt. Aan welke ambitie werken we en hoe geven we hier invulling aan? Welke organisatiestructuur en welk sturingsmodel past bij ons? Welke samenwerkingsverbanden en welke kennis zijn nodig om succesvol te kunnen opereren? En dat in een context die alsmaar complexer wordt.
Ik verbind maatschappelijke opgaven aan organisatiekundige vraagstukken en vertaal ambities in concrete procesafspraken. Vanuit een ‘helicopterview’ houd ik overzicht op het proces en breng ik daar waar nodig overzicht en scherpte aan. Samen met de opdrachtgevers werk ik aan het realiseren van de ambities, door in te stappen in hun leefwereld. Dit doe ik, samen met mijn collega’s, vanuit een betrokken en onafhankelijke houding; betrokkenheid met onze opdrachtgevers én met de maatschappelijke opgaven waar zij voor aan de lat staan.
Naast mijn werk
Wanneer ik niet aan het werk ben squash ik graag met vrienden, ben ik groot voetbalfanaat en luister ik graag een podcast. Het zal niet de creativiteitsprijs winnen, maar mijn luistertip wat betreft podcasts is die van Stuurloos. Daar spat de relevantie van af. Daarnaast zet ik mij in voor Stichting Taal Doet Meer, als mentor van een Utrechtse brugklasser. De overstap van het basisonderwijs naar het voortgezet onderwijs kent voor de een net iets meer uitdagingen dan voor de ander en een beetje hulp kan daarin het verschil maken. Samen nemen we zijn aanstaande schoolweek door, plannen we zijn toetsen, maken we het wiskundehuiswerk en bespreken we het complexe leven van een puber. In het weekend ga ik graag terug naar mijn geboortegrond Zeeland, om bij mijn familie op bezoek te gaan en om uit te waaien op het strand. Het echte loslaten en tot rust komen doe ik daar.
