Wat in de praktijk nodig is om werkbaar te maken wat er in papieren plannen zo goed uitziet
Je ziet de plekken waar we wonen, werken en leven soms letterlijk voor je neus ontwikkelen. Fysieke leefomgeving is een thema in beweging. Dat komt ook zeker door de veranderende manier waarop we ernaar kijken vanuit verschillende vakperspectieven. Wat is er nu nodig voor straks? Hoe gaan we van beleid naar uitvoering? Hoe hangt het met elkaar samen? Hoe vergroten we de realisatiekracht? Ik verbind de uitdagingen voor organisaties graag aan de dagelijkse realiteit van (ruimtelijke) professionals.
Omdat ik geen uitblinker was in de exacte vakken, vertrok ik ruim 20 jaar geleden niet uit mijn geboorteplaats Venray om architect te worden maar om planologie te studeren aan de Universiteit Utrecht (UU). Daar verdiepte ik mij bijvoorbeeld in de rol en het gedrag van mensen in relatie tot gebiedsplannen en -ontwerpen. Dat sprak me aan en daar wilde ik in door. Na mijn studie was ik als jonge projectleider betrokken bij gebiedsontwikkeling in verschillende gemeenten. Zo was ik ooit verantwoordelijk voor de realisatie van fietsenstallingen. Ik vind het, na zoveel jaar, nog steeds gaaf om op zulke plekken te zien en aan te raken wat ik vanaf het allereerste plan heb helpen realiseren. Inmiddels ben ik een bekend gezicht in de wereld van de fysieke leefomgeving en sinds 1-1-2023 raadslid bij de RLI en lid van de evaluatiecommissie Omgevingswet.
Andere kant zien
In de loop van mijn carrière begon het bij mij te kriebelen. Na verschillende management- en adviesrollen in kennisintensieve organisaties zoals Nirov (later Platform31) en RUIMTEVOLK, raakte ik steeds benieuwder naar ‘de andere kant’. Naar wat nu nodig is om in de praktijk werkbaar te krijgen wat er in papieren plannen zo goed uitziet. Met naast aandacht voor de inhoud ook voor wat het van mensen en organisaties vraagt. Voor wat maakt dat zij succesvol kunnen (samen)werken aan maatschappelijke opgaven in de fysieke leefomgeving. Zeker nu de opgaven talloos zijn, en de urgentie hoog is, om aan de slag te gaan in de energietransitie, met de toekomst van het landelijk gebied of het versnellen van de woningbouw. Allemaal opgaven die volgens mij echt gaan over het organiseren van een andere manier van denken en doen. Het vraagt om een samenspel van (vak)inhoud en organisatieontwikkeling. Het sprak me aan hoe Hiemstra & De Vries hieraan werkt. In de nazomer van 2018 stapte ik daarom als adviseur aan boord.
De ruimte in
Vroeger wilde ik astronaut worden. Ik ging wel de ruimte in, maar dan op een andere manier. De nieuwsgierigheid naar ‘hoe het werkt’ die ik als kind had, heb ik nog steeds. Al bouw ik nu natuurlijk geen zelfbedachte steden meer met Lego en Playmobilpoppetjes, hooguit met mijn kinderen. Mijn interesse voor de fysieke leefomgeving loopt als een rode draad door mijn dagelijks leven. Nog steeds verwonder ik me over de ruimte om mij heen, waar ik ook ben. Of ik nu wandel in het bos of rondloop in het stationsgebied van mijn woonplaats Utrecht: ik zie en voel de ontwikkeling van de fysieke leefomgeving en de mensen die zich daarin bewegen.
